چند سال پیش چنین روزی اینجا رو ساختم

سه سال گذشت از خلوت دنج من.. و هنوز هستم و می نویسم.

و اگر ننویسم دوشم زیر فشار سختی های ریز و درشت زندگی خم می شود.

اینجا را خیلی دوست دارم چون همان م.ب را می بینم که دارم باهاش زندگی می کنم.

دیشب خیلی حالم بد بود و از گریه بالشم خیس شده بود تا توانستم به خواب روم.

صبح زود که گوشی ام زنگ زد می ترسیدم از تختم پایین بیایم و حالم بد شود. 

تا نزدیکی های شش صبح بیدار ماندم و دوباره پتو را دورم پیچیدم سریع خوابم برد.

وقتی از سر و صدای پسرم چشم باز کردم دهِ صبح شده بود و به اجبار برخاستم..